Eve misafirler gelmişti. Evin ufak oğlu Osman, hemen kanepenin yanına oturmuş, misafirler gidene kadar da yerinden kalkmamıştı. Yemekler yenmiş kahveler içilmiş, konuklar bir güzel ağırlanmışlardı.

Annesi konuklar gittikten sonra Osman'a kaşlarını çattı:

+ Bugün beni çok utandırdın Osman.

- Neden anneciğim?

+ Sana kaç kez söyledim, “Eve konuk gelince insan oturduğu yerden kalkıp hoş geldiniz der, el sıkar, gelenlere yer gösterir.” dedim. Sen koşup baş köşeye kuruluyor, bir daha yerinden kalkmıyorsun.

- Ama babam öyle demiyor.

+ Ne diyor?

- “Osman” diyor, “konuklar gelince hemen koşup kanepenin sağ yanına otur.” diyor. “Kanepenin kumaşı yırtılmış, annen de bir türlü dikemiyor. Kimseye mahcup olmayalım.”